Menomena - Friend and Foe

Ο Ορφέας ένθερμος θιασώτης του Απόλλωνα βρήκε τραγικό θάνατο από τις Μαινάδες, ακόλουθες του Διονύσου. Μάλλον οι Menomena δεν έχουν καμμία σχέση με τις Μαινάδες αλλά αυτή η ιστορία νομίζω ότι περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την μουσική τους. Όπως η απολλώνια μουσική έσβησε από τα εκστατικά τύμπανα και κύμβαλα του οργιαστικού χορού των Μαινάδων έτσι και η απολλώυια ομορφιά της σχεδόν pop αισθητικής τους εναλλάσεται με τον διονυσιακό χείμαρρο του σκοτεινού πιάνου και των εκστατικών κρουστών τους.

Muscle'n Flo
Τα αρθρωτά μέλη με τα οποία δομούν την μουσική τους είναι ιδιαίτερα εμφανής στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου το Muscle'n Flo. Ο παλλόμενος επιθετικός του ρυθμός έλκει την προσοχή, ένας ρυθμός που οφείλεται στοιχειωδώς στα τύμπανα και κύρια σε ένα συνοθύλευμα ήχων από παραμορφωμένη κιθάρα, τρουμπέτες, όργανο, λεπτά κουδούνια και χορωδιακά μέρη. Τα θορυβώδη τύμπανα της σύντομης εισαγωγής υποχωρούν γρήγορα σε ένα μπάσο που επιτρέπει στους στίχους να ηχήσουν υπό μια παλλόμενη μελωδία. Το κομμάτι είναι ένας ύμνος στο στιγμιαίο της ζωής, στο γεγονός ότι όλη η ζωή χαρακτηρίζεται από ασταμάτητο αγώνα και προσπάθεια που αναπόφευκτα οδηγεί στην φθορά και που χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτο πόνο του ενός ή του άλλου είδους. Από το φωτεινό πρωινό της αυτογνωσίας ("Oh in the morning/I stumble/my way towards/the mirror and my makeup/ it's light out") μέχρι την σκοτεινή νύχτα της επόμενης ημέρας ("Oh in the evening/I stumble/my way towards another day/we struggle/it's dark out") δύσκολα προλαβαίνει κάποιος να δώσει το μόνιμο στίγμα του ("make your mark/make it last/tiny scores/tiny rooms/lofty goals/met too soon/too soon").

The Pelican
Οι μουσικές εναλλαγές που οργώνουν όλο το κομμάτι με ασυγκράτητες εξάρσεις και λυρικά ιντερλούδια διαρυγνύουν την μελωδική συνέχεια και πετυχαίνουν μια εκφραστική φυσικότητα τέτοια που νομίζει κανείς ότι αυτό που ακούει δεν είναι παρά ο βηματισμός ενός ζωντανού κομματιού. Τα φωνητικά μπλέκονται με καταιγιστικά κιθαριστικά riffs, η δήθεν όμως ελεύθερη χρήση του μέτρου δεν οδηγεί σε εξασθένιση της μουσικότητας όπως ένας πετυχημένος αφηρημένος πίνακας δεν μπορεί να δημιουργηθεί από ένα ζωγράφο που δεν ξέρει να σχεδιάζει. Βλ. εδώ ένα video του κομματιού.

Wet And Rusting
Το λεπτεπίλεπτο Wet And Rusting χτίζεται πάνω σε ένα μουσικό υπόστρωμα που συνέχεια μεταλάσσεται με πυρετώδη σύντομα πιανιστικά περάσματα.

Air Aid
Μια καταπληκτική γραμμή του μπάσου μπλέκεται με προγραμματισμένα κρουστά, ξυλόφωνα, και ηλεκτρικές κιθάρες και καταλήγει σε ένα ελεγχόμενο μουσικό χάος διατηρώντας όμως ταυτόχρονα ένα pop χαρακτήρα. Εντυπωσιακός ο ήρεμος τρόπος που ανακοινώνεται η αυτοκτονία και η κραυγή για την αναγγελία της βροχής που πέφτει.

Weird
Ακολουθεί ένα έντονο ρυθμό με απειλειτικές βαρύτονες κιθάρες και ένα σαξόφωνο και κλείνει πονηρά το μάτι στην "φιλική" σχέση που επιθυμεί.

Rotten Hell
Έχει μια εύθραστη μελαγχολία με ξεκάθαρες γραμμές πιάνου και μεγαλόπρεπα φωνητικά που εισχωρούν το ένα στο άλλο. Είναι η γαλήνια στάση μιας επικής οπτασίας.

Running
Το Running είναι αυτό που λέει και το όνομα του ένα κυνηγητό με κρουστά και πιάνο. Το σύντομο κομμάτι τελειώνει με ένα συνοθύλευμα φωνών που υψώνονται όλες μαζί.

My My
Μεγαλοπρεπές, μια συνεχής υποβλητική ερωτηματοθεσία δηλωτική του Πινδάριου “Γίνε αυτός που έμαθες να είσαι” («γένοιο οίος εσσί μαθών»).

Boyscout'N
Πρόσχαρο με προσκοπικά σφυρίγματα που καταφέρνει να συνδυάσει ετερόκλιτα όργανα σε μια εύθραυστη ισρορροπία.

Evil Bee
Έντονα μελοδικό μπάσο με μηχανικά κρουστά και βαρύτονο σαξόφωνο.

Ghostship
Οδυνηρά απλή μελωδία που μπορεί να οδηγήσει το CD σας να κολλήσει στο κομμάτι για πολύ.

West
Το πιο πειραματικό τους κομμάτι ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό χτισμένο γύρω από "απλά" πιανίστικα περάσματα.

Κοντολογίς οι Menomena σχεδιάζουν την μουσική τους σαν στοχαστές και την εκτελούν σαν παράφοροι ηθοποιοί γιατί πράγματι «τα μέγιστα των αγαθών ημίν γίγνεται διά μανίας». Παρόλα αυτά οι Menomena αντίθετα με πολλές πειραματικές μπάντες ξέρουν πως να κρατούνται μακριά από μιαν άλλη συμβατικότητα, τη συμβατικότητα του επίμονα αντισυμβατικού. Εδώ και εκεί θυμίζουν ορισμένες επικές εισαγωγές των Led Zeppelin, τις ρυθμικές εναλλαγές των Queen ή των Yes και τα πιανιστικά περάσματα των Beatles αλλά οι Menomena φαίνεται να γνωρίζουν ότι η απελευθέρωση από την κλασική αισθητική δεν σημαίνει απελευθέρωση από κάθε τάξη, αλλά μια μορφολογία συντεθειμένη με μια τάξη διαφορετική από την παραδοσιακή. Απομακρύνονται από την λιμνάζουσα μορφολογία του rock/pop κομματιού και καταφέρνουν να δώσουν μια μαγία στην μουσική έκφραση αποδεικνύοντας την οργανική μορφή της μουσικής. Η μουσική τους είναι γραμμένη με ένα νέο "μέτρο" μιας ιδιαίτερης προσωδιακής ορχήστρωσης που τελικά προσδίδει στα κομμάτια ποιητικό ρυθμό.

Σίγουρα πάντως αξίζουν της προσοχής σας ... Ακούστε όλο το άλμπουμ εδώ